Szum z Nieba nr 2015/4 - wersja elektroniczna

Gdy dziecko przychodzi na świat, zaczyna się rodzinny plebiscyt: do kogo jest podobne? Do mamy czy do taty? A może piękne oczy ma po babci, a łysinę i bezzębność po dziadku? Doskonale znamy te rozważania i sami kiedyś byliśmy ich obiektem. Pojawiające się przy tej okazji pytania tylko z pozoru są błahe. One dają początek najpiękniejszej przygodzie naszego
życia: odkrywaniu i budowaniu naszej tożsamości. A najważniejszą osobą, która towarzyszy nam w tej przygodzie, jest sam Bóg. Każdy z nas, bez żadnych wyjątków, jest stworzony na Jego obraz i podobieństwo. Dlatego tylko w Nim może poznać najgłębszą odpowiedź na pytania: kim jestem? jaki jestem? Niejednokrotnie nasze zranienia czy historia życia odbierają nam radość z bycia dziećmi Bożymi, a nawet zdają się zaprzeczać Bożej miłości jako źródłu i sensowi ludzkiego życia. Jednak dobra nowina brzmi tak: Bóg przyjmuje nas z całym bagażem naszej historii, nigdy z nas nie rezygnuje, a w momentach największych zwątpień przywraca nam pokój i właściwe spojrzenie na siebie. Jemu zależy na tym, abyśmy byli do Niego podobni. Dlaczego? Bo jest naszym Tatą i kocha nas nieziemsko!  Redakcja