Szum z Nieba nr 2020/5 - wersja elektroniczna

Zaczął się wrzesień. Dzieci poszły do szkoły i ja też. Bardzo się cieszę, że mogę uczyć plastyki w nowej jezuickiej szkole podstawowej w Łodzi. Ale to nie jedyna szkoła, do której chodzę. Budząc się rano, przecieram oczy i już zaczyna się lekcja wstawania, wdzięczności za dany dzień, a potem milion obowiązków i relacji z ludźmi obok. Wieczorem siadam w swoim wygodnym, zielonym fotelu i robię Ignacjański rachunek sumienia. Patrzę, czego w tym dniu się nauczyłam, jakie miałam lekcje, i rozmawiam z moim najlepszym Nauczycielem miłości i przebaczania – Jezusem. Każdy dzień jest inny, czasem przychodzi sprawdzian z cierpliwości lub pokory, albo niezapowiedziana kartkówka z zaufania.

Obowiązkową lekturą jest Pismo Święte, a ostatnio mam nową lekturą uzupełniającą – „Maryjo, chcę zamieszkać z Tobą” Ingi Pozorskiej. Regularnie mam też charyzmatyczne lekcje wiary z Duchem Świętym, Maryja pokazuje mi, jak być matką duchową, a Bóg Ojciec kształci mnie w podstawach dziecięctwa i prostoty. Chcę być bardzo dobrze przygotowana do najważniejszego egzaminu na końcu życia. Mimo że dosyć często zdarzają mi się upadki i nieprzygotowania do lekcji, to wiem, że moi Nauczyciele są cierpliwi i łagodni, więc dadzą mi kolejną szansę.

A jak wygląda Twoja szkoła duchowego wzrostu? Czego Jezus uczy Cię w tym momencie? Podziękuj Bogu za każdy dzień nauki życia. Wierzę, że zachęci Cię do niej nowy „Szum z Nieba”, który pokazuje, w jaki sposób Bóg zapewnia nam czas wzrostu – nieustannie, z miłością, przez całe nasze życie…

Malwina Kocot redaktor naczelna