Szum z Nieba 2016/6 - wersja elektroniczna

Jak radzić sobie z opinią ludzką.

„Na dalszą drogę życia weź trzy czarodziejskie słowa: proszę, przepraszam, dziękuję, i w sercu je zachowaj”. Pamiętam to zdanie z dzieciństwa – gdy kończyłam przedszkole, dostałam je wypisane na moim dyplomie. Do dziś przyglądam się, jak te trzy słowa mogą zdziałać cuda w naszym życiu. Słowo samo w sobie nie ma żadnej mocy, ale gdy jest wypowiedziane z miłością, prosto z serca – wiele może zmienić w naszych relacjach międzyludzkich. To od nas zależy, jak je wypowiemy, jakim tonem i z jaką barwą głosu. Inaczej powiemy „przepraszam” w tramwaju, gdy chcemy się przecisnąć przez tłum, żeby skasować bilet, a inaczej bliskiej osobie, którą zraniliśmy. To samo słowo, składa się z tych samych głosek – a niesie ze sobą zupełnie inny przekaz. Codziennie wypowiadamy tysiące słów i często się nad nimi nie zastanawiamy. Słowo płynie, jedno po drugim, i kolejne… Zdarzają się momenty, gdy na modlitwie wypowiadamy tylko słowa, więc z czasem modlitwa staje się rutyną. Nie utożsamiamy się z tym, co mówimy, albo zapominamy o Adresacie i nie zdajemy sobie sprawy, że On traktuje nas poważnie. Jeśli z głęboką świadomością powiemy np. „Ojcze nasz”, to ta modlitwa powinna utwierdzać nas w pewności bycia dzieckiem Bożym i jednoczyć nas z Ojcem. Są też takie słowa na modlitwie, których wcale nie musimy rozumieć, choć je wypowiadamy. To dar języków – dzięki niemu bardziej otwieramy się na działanie Boga i możemy oderwać się od naszego myślenia. Tam, gdzie ludzkie słowa się kończą i nie są w stanie oddać chwały Bogu – wtedy Duch Święty uzdalnia nas, żeby wielbić Boga całym sercem i słowami, które są dla nas niepojęte. A co ludzie powiedzą o naszym życiu? To chyba najmniej powinno wpływać na nasze decyzje. Słowa innych o nas mogą zaboleć, ale nie powinny zmieniać kierunku naszego życia, jeśli Bóg zaprasza nas do czegoś innego.

Redaktor naczelna